29 września 2021

Dowiedz się więcej o Celach Zrównoważonego Rozwoju! Cel 1

Cel 1. Wyeliminować ubóstwo we wszystkich jego formach na całym świecie

Na realizację tego celu zostało nam już tylko (!) 3378 dni!

Światowy stan realizacji 1 SDG, „Koniec z ubóstwem” , interaktywna mapa dostępna pod linkiem:

https://dashboards.sdgindex.org/map/goals/SDG1

Rysunek 1. SDG 1, Koniec z ubóstwem. Stan na wrzesień 2021. Dane: https://dashboards.sdgindex.org/map/goals/sdg1

Sytuacja na świecie.

Od roku 2005 skrajne ubóstwo zmniejszyło się o połowę, lecz to właśnie bieda jest wciąż jednym
z największych problemów społeczno-gospodarczych. Obecnie, mając do dyspozycji maksymalnie 1,9 USD żyje 8% populacji (ok. 633 mln ludzi). Jest to mniej niż międzynarodowa granica ubóstwa. Grupą najbiedniejszych osób stanowią mieszkańcy obszaru Afryki Subsaharyjskiej.

Liczba żyjących osób w skrajnym ubóstwie zmniejsza się co prawda we wszystkich regionach świata, choć w różnym stopniu. Największy stopień eliminacji głębokiego ubóstwa udało się osiągnąć krajom azjatyckim, w których udział ludności skrajnie biednej obniżył się ponad trzykrotnie w ciągu dziesięciolecia1. Znaczny spadek stopy ubóstwa udało się osiągnąć również na obszarze Afryki Subsaharyjskiej (lecz wciąż ok. 44% społeczeństwa żyje tam poniżej międzynarodowej granicy ubóstwa).

Grupa ryzyka.

W grupie osób, które zagrożone są ubóstwem znajdują się przede wszystkim osoby bezrobotne, osoby z rodzin wielodzietnych czy osoby niepełnosprawne. Zatrudnienie jako czynnik przeciwdziałający ubóstwu, nie zawsze pozwala jednak wyjść ze skrajnej biedy. Wielu pracujących również żyje w skrajnej biedzie. Co prawda, jak wskazują dane, odsetek pracujących na świecie, którzy muszą utrzymać się za nie więcej niż 1,90 USD dziennie, zmniejszył się ponad dwukrotnie, porównując dane z 2005 r., jednak wciąż jest wysoki i wynosi 7%. Z problemem życia w głębokim ubóstwie, boryka się również blisko 13% młodych pracujących (w wieku 15−24 lata).1

Sytuacja w Polsce.

Na szczęście w Polsce, skrajne ubóstwo jest zjawiskiem stosunkowo rzadkim. Jednakże wiele gospodarstw domowych nie osiąga przychodów, które byłyby w stanie zapewnić dobre i spokojne życie codzienne.

Co ciekawe, skala zjawiska ubóstwa w Polsce jest jednak mniejsza niż na początku dekady, podczas gdy w UE średnio nieco się powiększyła. Najbardziej na ryzyko związane z ubóstwem narażeni są mieszkańcy wsi, gdzie wynosi ono ponad dwukrotność w stosunku do dużych miast1.

Zdecydowanie poprawiła się sytuacja dzieci na terenie Polski (zwykle to właśnie one są najbardziej wrażliwą i dotkniętą grupą). Wpływ na to miało: m. in. zapewnienie świadczeń rodzinnych wprowadzonych od 2016 r.

Przeciwnie do sytuacji panującej w UE, lepsza jest sytuacja osób w wieku 25- 29 lat, z których to obecnie około 12% pozostaje w sferze zagrożenia ubóstwem (dla porównania 15% w 2010 r.). Niestety, podobnie do sytuacji na całym obszarze UE, znacznemu pogorszeniu uległa sytuacja osób starszych (osób powyżej 60 r.ż.). Wśród nich ryzyko niedostatku dotyczy aż blisko 18% (w 2010 r. było to ryzyko na poziomie 14%). Ze względu na wiek, jest to obecnie jedna z najbardziej narażonych na ubóstwo grup mieszkańców na terenie Polski.

Przykłady dobrych praktyk dotyczące SDGs 11 prezentują akcje takie jak np.:

Zachęcamy do zapoznania się ze szczegółowymi wskaźnikami oraz statystykami dla SDGs 1, pod linkiem: https://sdg.gov.pl/no-poverty/ 

Monitorowane wskaźniki w przypadku SDGs 1 to:

Rysunek 2 źródło: https://sdg.gov.pl/no-poverty/

3. Wieś 21% osób wobec 24% w 2010 r., duże miasta odpowiednio 10% wobec 11%.
4. https://kampania17celow.pl/wp-content/uploads/2018/05/sdgs-przewodnik-branzowy-2.pdf,